بهاره هدایت، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و سخنگوی این تشکل دانشجویی از جمله زندانیان سیاسی دستگیر شده پس از انتخابات ریاست جمهوری در سال ١٣٨٨ است که به زندان طولانی مدت محکوم شد. دادگاه تجدیدنظر حکم قطعی وی را نه سال و نیم حبس اعلام کرد که سنگین‌ترین حکم قضایی است که از ابتدای تاسیس انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌ها برای یکی از اعضای این تشکل‌ها صادر شده است. اما فشارها بر فعالان دانشجویی به همین احکام محدود نشد و شش ماه حبس دیگر برای بهاره هدایت در حالیکه در حال گذراندن دوران محکومیت خود در زندان بود، صادر شد و بدین ترتیب حکم حبس بهاره هدایت در مجموع ده سال شد.
در آستانه شانزدهم آذر ماه، روز دانشجو، "جرس" با محبوبه جوادی، مادر بهاره هدایت گفت و گو کرده است که متن آن در پی می آید:
خانم جوادی!لطفا از آخرین ملاقات خود با بهاره برایمان بگویید؟
دو هفته پیش رفتم و بهاره را دیدم. متاسفانه بخاطر مشکلات جسمانی و آرتروزی که دارم، نمی توانم از پله های زندان بالا بروم؛ به همین دلیل من و پدرش با فاصله به ملاقاتش می رویم. اما من مادر هستم و دلم طاقت نمی آورد و با هر سختی هم که شده است به دیدن بهاره می روم.
ظاهرا ملاقات های حضوری قطع شده است؟
بله؛ فشارها روز به روز بر روی زندانیان سیاسی زن در حال افزایش است. می دانید که مدتی پیش زندانیان سیاسی زن آنطور که خود گفته اند، مورد بازرسی توهین آمیز قرار گرفته بودند که از آن به عنوان هتک حرمت یاد کرده اند. همین مساله باعث شد تا بچه ها اعتراض کنند که بعضی از آنها نیز اعتصاب غذا کردند تا اینکه به اعتراض آنها رسیدگی شد. اما بعد از بیانیه زندانیان سیاسی زن در اعتراض به کشته شدن ستار بهشتی و حمایت از نسرین ستوده، دوباره فشارها را بر روی آنها زیاد کرده اند. به دنبال همین فشارها، ملاقات های حضوری را قطع کرده اند؛ حتی تلفن های اضطراری برخی از زندانیان زن هم قطع شده است. الان به غیر از بیست دقیقه ملاقات کابینی هفته ای یکبار، هیچ اطلاعی از بچه ها نداریم.
وضعیت جسمی بهاره چطور است؟
خب شرایط زندان است اما خدا را شکر فعلا مشکل خاصی ندارد. یکبار برای عمل جراحی کیسه صفرا به مرخصی آمد و امسال هم برای ادامه درمانش به مدت سه روز به مرخصی آمد که آن را هم تمدید نکردند و دوباره به زندان بازگشت. بالاخره چاره ای جز تحمل این شرایط ندارد.
با تمام این فشارها و مشکلات، شرایط روحی او چطور است؟
روحیه اش خوب است و در زندان مطالعه می کند. اما ده سال مگر کم است؟ جوانی اش را و حق مادر شدنش را در زندان دارد از دست می دهد. به عنوان یک نوعروس نتوانست طمع زندگی مشترک با همسرش را بچشد و در آغاز زندگی اشان باید رنج دوری از همدیگر را تحمل کنند و همه اینها تنها بخاطر انتقاد و اعتراض مسالمت آمیزی است که بهاره داشته است.
خانم جوادی کمی به عقب برگردیم. بهاره از چه سالی فعالیت های دانشجویی خودش را آغاز کرد؟
بهاره از سال ٧٩ به محض ورود به دانشگاه در رشته امور بازرگانی در دانشگاه علوم اقتصادی تهران، فعالیت های دانشجویی خودش را شروع کرد. ابتدا در انجمن اسلامی و بعد در شورای عمومی تحکیم وحدت، فعالیت کرد.
چه زمانی به عضویت شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت در آمد؟
سال ٨٤ بود که در شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت به عنوان تنها عضو زن ( که پیش از او تنها خانم حقیقت جو، عضو تحکیم بودند) وارد این تشکل شد و در کمیته حقوق بشر دفتر تحکیم شروع به فعالیت کرد. همزمان در زمینه حقوق زنان هم شروع به کار کرد و همیشه تلاش می کرد تا پیوندی بین فعالان دانشجویی و فعالان زنان برقرار کند. همان زمان هم کمیسیون زنان در دفتر تحکیم را ایجاد کرد که دستاوردهای زیادی داشت.
می توانید به برخی از این دستاوردها اشاره کنید؟
بهاره، مسئول حقوق بشر و رئیس کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت بود که در آن زمان در قضیه دانشگاه زنجان، خیلی اطلاع رسانی کردند. این یکی از بزرگترین اعتراضات دانشجویی در خرداد 87 در دانشگاه زنجان بود. موضوعی که گفته شد، رئیس کمیته انضباطی دانشگاه، قصد تعرض به یکی از دانشجویان دختر را داشته است، دانشجویان تحصن چند روزه ای برپا کرده و خواهان مجازات فرد مورد نظر و استعفای ریاست دانشگاه شدند. بهاره همچنین عضو کمپین یک میلیون امضاء برای تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان هم بود و خیلی به آگاهی بخشی در این زمینه کمک کرد.
آیا فشارها از همان زمان بر روی بهاره شروع شد؟
بهاره پنج بار، بازداشت شد و تقریبا سالی یکبار بازداشت می شد، تهدید می شد و تعلیق می شد.
بهاره برای اولین بار در چه سالی بازداشت شد؟
اولین بازداشتش در سال ٨۵ مربوط می شود به اعتراضاتی که علیه قوانین تبعیض آمیز بر زنان بر پا شده بود. بهاره در آن زمان به اتهام برگزاری تجمع غیرقانونی، به دو سال حبس که به مدت پنج سال تعلیق شده بود، محکوم شد.
از همان زمان فشارها و تهدیدها بر روی بهاره و دیگر اعضای تحکیم زیاد شده بود. یکبار در تیرماه سال ٨٦ در مقابل دانشگاه پلی تکنیک که اعضای تحکیم وحدت در اعتراض به بازداشت و سرکوب دانشجویان اعتصاب کرده بودند، بهاره با شش نفر دیگر از اعضای شورای مرکزی تحکیم بازداشت شدند که در آن زمان یک ماه در سلول های انفرادی نگهداری شد. یکبار دیگر هم در تیرماه سال بعدش بازداشت شد و مدتی را در زندان، تحت بازجویی و فشارهای شدید قرار داشت تا با قرار وثیقه آزاد شد. عید سال ٨٨ که در مقابل زندان اوین در حمایت از زندانیان دانشجو تجمع کرده بودند، بازداشت شد که این بازداشت، چهارمین بازداشت بهاره بود که یک هفته در زندان بسر برد. بیست و پنجم خرداد و دو روز بعد از انتخابات به منزل بهاره و همسرش هجوم می آوردند و می خواستند که بهاره را بازداشت کنند اما موفق نشدند و مجبور شد مدتی را نیمه مخفی زندگی کند تا اینکه بعد از عاشورا بازداشت شد. نهایتا هم در دادگاه به نه سال و نیم (شش ماه به خاطر توهین به رئیس‌جمهوری، دو سال به خاطر توهین به رهبری و پنج سال به دلیل تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت از طریق عضویت در دفتر تحکیم و اجرای دو سال حکم تعلیقی) محکوم شد و الان سه سال است که در زندان بسر می برد.
زمانی که در زندان در حال گذراندن دوران محکومیتش بود، دوباره پرونده ای برای او تشکیل شد. این بار به چه اتهامی و چه حکمی برایش صادر شد؟
در آذر ماه هشتاد و نه بخاطر بیانیه ای که از زندان به اتفاق مجید توکلی داده بود، به شش ماه حبس تعزیری محکوم شد که در مجموع ده سال می شود.
در میان صحبت هایتان به تعلیق او از تحصیل اشاره کردید. می توانید بیشتر در این زمینه توضیح دهید؟
خوشبختانه با تمام این مسائل و یک ترم تعلیق، تمام واحدهای درسی اش را گذراند. بعد که برای شرکت در مقطع کارشناسی ارشد، برای گرفتن مدرکش اقدام کرد، مدرک تحصیلی اش را به او ندادند.
در پایان با توجه به نزدیکی شانزده آذر، بعنوان مادر یک فعال دانشجویی چه صحبتی دارید؟
فقط تاسف می خورم، زیرا بهاره تمام فعالیت هایش مسالمت آمیز و شفاف بود؛ نه تنها او بلکه تمام اعضای تحکیم وحدت اینگونه بودند. فعالیت های آنها از طریق صدور بیانیه و سخنرانی ها، علنی بوده است و هیچ فعالیت زیرزمینی نداشته اند و تا الان هم این دفتر از سوی قوه قضاییه غیرقانونی اعلام نشده است. تلاش بهاره و دیگر اعضای تحکیم، "حفظ استقلال دانشگاه" بود. الان تمام انجمن های اسلامی دانشگاه ها که منتقد شرایط حاکم و خواهان حفظ استقلال دانشگاه بودند را پلمپ کرده اند و برای بعضی از اعضای آنها احکام انظباطی و زندان صادر شده است. حتی شنیده ام که بعد از دادگاه، قاضی مقیسه گفته است که برای آرام شدن فضای دانشگاه و ترساندن دانشجویان این احکام برای دانشجویان صادر شده است.
مژگان مدرس علوم، جرس
No comments:
Post a Comment