پس از وقایع ١٦ آذر سال ١٣٣٢ در دانشگاه تهران، این روز به عنوان روز دانشجو و نمادی از ایستادگی جنبش دانشجویی در برابر استبداد شناخته می شود.
سایت دانشجونیوز در همین زمینه گفتگویی با علی افشاری در مورد روز دانشجو و نحوه بزرگداشت آن انجام داده است.
علی افشاری با اشاره به اینکه ١٦ آذر شناسنامه هویتی جنبش دانشجویی است می گوید که "هر جنبشی برای بقاء نیازمند نماد سازی است. بر بستر این نماد می توان هر سال عملکرد جنبش دانشجویی را به داروی نشست و در تطبیق با آرمان ها مسیر و راهبرد های فعالیت را تدوین نمود".
وی می گوید که در زمان وی احیای ١٦ آذر و جدا کردن روز دانشجو از مراسم حکومتی در برنامه دانشجویان قرار داشت: "در آن سال فعالین وقت جنبش با شجاعت و درایت برای نخستین بار پس از انقلاب فرهنگی پرچم بزرگداشت روز دانشجو را بر افراشتند. فعالیت پیگیر در این حوزه باعث شد تا 16 آذر به جای ١٣ آبان به عنوان روز دانشجو تثبیت شود و حکومت نیز پس از نا امید شده از مقاومت در صدد استحاله و از آن خود کردن بر بیاید".
متن کامل این گفتگو در ادامه آمده است:
- به نظر شما، فواید یادآوری و پرداختن به ١٦ آذر به عنوان روز دانشجو، برای دانشجویان کنونی چیست؟
١٦ آذر در وهله نخست جنبه آئینی برای دانشجویان دارد. در اصل شناسنامه هویتی جنبش دانشجویی است. بزرگداشت آن به منزله روحی نو دمیدن بر کالبد جنبش دانشجویی و تاکید بر استمرار حیات آن است. در این روز تجدید میثاق با آرمان های دانشجویی می شود و از این رو نسل های مختلف دانشجویی به هم پیوند می خورند و نیرو و پتانسیل لازم برای کنش دانشجویی خلق می گردد. شاید بتوان گفت ١٦ آذر حکم شعائر را برای جنبش دانشجویی دارد. توجه به آن و برگزاری اعمال خاص تجلیل از این روز دوران ساز ، موجودیت جنبش را فرهمند ساخته و همچنین جریان های گوناگون دانشجویی را وحدت می بخشد. کار ویژه اصلی ١٦ آذر وجه نمادی آن است. هر جنبشی برای بقاء نیازمند نماد سازی است. بر بستر این نماد می توان هر سال عملکرد جنبش دانشجویی را به داروی نشست و در تطبیق با آرمان ها مسیر و راهبرد های فعالیت را تدوین نمود. ١٦ آذر فرصتی است برای فراخواندن جنبش دانشجویی به خویشتن خویش و توشه بر گرفتن برای روز های آینده.
- برنامه های شما به عنوان یک فعال دانشجویی سابق، در ١٦ آذر چه بود؟ چه اهدافی را دنبال می کردید؟
در دوره ای که من فعالیتم را شروع کرده. احیای ١٦ آذر مهم بود. چون در سال های نخست دهه هفتاد ، یاد کردن از ١٦ آذر خط قرمز بود. در آن سال فعالین وقت جنبش با شجاعت و درایت برای نخستین بار پس از انقلاب فرهنگی پرچم بزرگداشت روز دانشجو را بر افراشتند. فعالیت پیگیر در این حوزه باعث شد تا ١٦ آذر به جای ١٣ آبان به عنوان روز دانشجو تثبیت شود و حکومت نیز پس از نا امید شده از مقاومت در صدد استحاله و از آن خود کردن بر بیاید. در سال های بعد بیشتر روی وجه نمادی و بزرگداشت آئینی تاکید شد. البته در نهایت ١٦ آذر فرصتی بود برای بررسی موقعیت جنبش دانشجویی و وضعیت اکنون و آینده آن .
- به نظر شما، در حال حاضر دانشجویان برای روز ١٦ آذر باید به چه نکاتی دقت کنند و به دنبال چه باشند؟
به نظر من در شرایط دشوار کنونی و با عنایت به چالش های سختی که جنبش دانشجویی با آنها مواجه است شاید مناسبترین کار تلاش برای برگزاری مراسم بزرگداشت است تا در وهله نخست نشان داده شود که جنبش دانشجویی اگر چه خسته از ضربات مهلک سرکوب حکومتی است ، اما استوار و زنده ایستاده است. در این راستا تلاش برای جلوگیری از مصادره کردن ١٦ آذر توسط جریان های حکومتی و باز خوانی اهداف و رسالت حرکت دانشجویان در آن مقطع ، جان باختن سه آذر اهورایی و سرخ شدن سنگ فرش دانشگاه با توجه به شرایط کنونی دانشگاه ها و جامعه اهمیت دارد. البته فعالیت ها باید متناسب با ظرفیت های جنبش در مقطع کنونی باشد. از اینرو چه بسا انتظارات حداقلی را مبنا قرار دادن به مصلحت جنبش دانشجویی باشد.
No comments:
Post a Comment