عبدالله مومنی در فروردین ماه سال ۸۹ پس از مدت ۸ ماه بازداشت به مرخصی استعلاجی آمد و در مدت مرخصی به دلیل بیماری هایی که در زندان دچارش شده بود، به مداوا مشغول بود.
وی طبق نظریه پزشکی قانونی برای انجام معالجات مربوط به ناراحتی های کلیه و مثانه و مجاری ادراری می بایست به خارج از زندان اعزام و تحت مداوا قرار گیرد. اما تاکنون اجازه مرخصی استعلاجی به او داده نشده است.
فاطمه آدینه وند، همسر عبدالله مومنی با ابراز ناراحتی از بی نتیجه بودن پیگیری هایش به سایت ملی – مذهبی می گوید: “الان آقای مومنی از درد کلیه رنج می برد و در سونوگرافی یک سنگ پنج میلی گرم نشان داده شده که باید تحت مداوا قرار بگیرد. در یک حرکت عجیب بدون اطلاع به خانواده او را به بیمارستان منتقل کردند و سونوگرافی گرفتند و دوباره به زندان بازگردانند. خود آقای مومنی خیلی اصرار کرده بود که یک تماس با ما بگیرد و اطلاع بدهد اما مامورانی که همراهش بودند اجازه ندادند. خیلی از درد شکایت می کند، ما خیلی پیگیری کردیم که بتوانیم اجازه بگیریم تا او را به یک دکتر متخصص خوب با هزینه خودمان ببریم و تحت مداوا قرار دهیم اما تا الان بی نتیجه بوده است.”
عبدالله مومنی، رییس شورای مرکزی و سخنگوی سازمان ادوار تحکیم وحدت روز ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ در ستاد شهروند آزاد متعلق به حامیان مهدی کروبی با خشونت و ضرب و شتم دستگیر شد .
او نزدیک به ۱۰۰ روز را در سلول انفرادی و تحت بازجویی به سر برد.
او ازبیان فشارهایی که در زندان متحمل شده بود، در مجامع رسمی سکوت اختیار کرده بود تا اینکه در نامه ای خطاب به رهبری از شکنجه های رفته بر او پرده برداشت. او در این نامه به شکنجه های فیزیکی و روانی از جمله ضرب و شتم و سیلی های پیاپی، اقدام به خفه کردن تا حد بیهوشی، نگهداشتن سر زندانی در کاسه توالت، حبس در سلول انفرادی، تهدید مکرر به اعدام، تهدید به آزار و اذیت جنسی، وادار شدن به تمرین برای اعترافات ساختگی توسط بازجویان، جلسات چند ساعته بازجویی و ایستادن بر روی یک پا اشاره کرده بود.
این فعال دانشجویی سابق در مرداد ماه سال ۱۳۹۰ پس از انتشار این نامه با اتهام های جدید نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی رو به رو شد و فشارها بر او افزایش یافت.
No comments:
Post a Comment