احترام به حق تحصیل برای همه شهروندان فارغ از اعتقادات مذهبی و سیاسی، جنسیت و نژاد از نشانه های بارز پایبندی حکومت ها به یکی از جنبه های مهم حقوق بشر در سطح جامعه است. در طول ۳۴ سال حکومت جمهوری اسلامی ایران، موارد متعددی از نقض حق تحصیل شهروندان در دانشگاه های ایران گزارش شده است. در اردیبهشت سال ۱۳۵۹، انقلاب فرهنگی در ایران منجر به حذف هزاران نفر از اساتید و دانشجویان منتقد افکار و اعمال حاکمیت شد.
پس از انقلاب فرهنگی نیز رویه ی محرومیت از حق تحصیل و قوانین ناعادلانه ی نهاد غیرقانونی شورای عالی انقلاب فرهنگی همچنان ادامه داشت. به دلیل سرکوب شدید نیروهای منتقد و مخالف در سال های دهه شصت، هسته های جدید فعالیت های انتقادی دانشجویی تا اوایل دهه هفتاد شکل نگرفت. در دوران اصلاحات نیز همچنان قوانین ناعادلانه برقرار بود ولی قربانیان محرومیت از تحصیل به طور محسوسی کاهش یافتند.
پس از روی کار آمدن محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴، بخشی از سیاست های وزارت علوم ایران و سازمان سنجش آموزش کشور به طور پررنگ تری در راستای تصمیمات نهادهای سرکوبگر برون دانشگاهی مانند وزارت اطلاعات و بخش هایی از قوه قضائیه قرار گرفت. این نهادها که به شکل مستقیم و غیرمستقیم زیر نظر رهبر جمهوری اسلامی مدیریت می شوند، نقش بارزی در افزایش فشار بر بدنه دانشجویی کشور ایفا نمودند. علاوه بر این، با تصمیم وزیر علوم و تایید شورای عالی انقلاب فرهنگی، افراد جدیدی به عنوان روسای دانشگاه های کشور منصوب شدند که در طول این سال ها سهم عمده ای در محرومیت از تحصیل دانشجویان داشته اند.
در همین راستا، کمپین حمایت از شهروندان ایرانی با هدف حمایت از تمام افرادی که به روش های مختلف و ناعادلانه از تحصیل در دانشگاه های کشور بازمانده اند، آغاز به کارکرده است.
No comments:
Post a Comment