در پی تشدید فضای امنیتی در زندان کارون اهواز که پس از اعدام چهار زندانی سیاسی و امنیتی عرب در این زندان صورت گرفته، کلیه کتاب ها، دفترها و یادداشت های موجود در بند سیاسی این زندان توسط ماموران جمع آوری و به خارج از بند منتقل شد.
به گزارش کلمه، این اتفاق که روز چهارشنبه گذشته و بدون اطلاع قبلی زندانیان صورت گرفت، با توجه به عدم دسترسی این زندانیان به امکانات معمول برای زندانیان عادی همچون کتابخانه و سالن ورزشی و غیره، شرایط سخت این زندان را برای آنها بسیار سخت تر کرده است.
اگرچه این اقدام به بهانه پخش فیلمی از چهار اعدامی عرب به نام های عبدالرحمن حیدریان، عباس حیدریان، طه حیدریان و علی شریفی صورت گرفت که چندی پیش از زندان کارون به شبکه اینترنت راه یافت ولی انتشار مطلب اخیر سید ضیا نبوی، زندانی سیاسی محبوس در زندان کارون که در آن از لحظات کتاب خواندن به عنوان تنها لحظات دلپذیر زندان یاد کرده بود، ذهن ها را به سوی هدفمندی این کار با رویکرد آزار و شکنجه بیشتر این زندانیان سوق داده است.
ضیا نبوی در یادداشت مذکور نوشته بود: “از معدود لحظاتی که انسان می تونه در زندان بودن را به آزادی ترجیح بده زمانیه که کتاب خیلی خوبی می خونه و یا با ایده تامل برانگیزی مواجه می شه… در چنین وضعیتی آدم از اینکه بواسطه ی زندانی بودن مسوولیتی متوجهش نیست و هیچ امکان دیگری برای زندگی کردن و ارتباط داشتن نداره خوشحال میشه، چون می تونه تمام توجه و تمرکزش رو با خیال راحت و وجدان آسوده صرف فکر کردن به موضوع مورد نظرش بکند و افکار و تصوراتش رو به هم ببافه و شاید هم چیزی بنویسه…اینطور وقت ها زندانی می دونه که صاحب زمانی نامتناهی برای فکر کردنه و می تونه هر چقدر که دلش می خواد در استفاده از این امکان اسراف بکنه! صبح، ظهر، عصر، شب و تقریبا تمامی شبانه روز دربست در اختیار زندانیه و اون مجبور نیست که برای فکر کردن یا نوشتن از حق و حقوق قسمت های دیگه ی زندگی اش چیزی کسر کنه!! این خوشی های استثنایی در زندان البته کمی هم حس شرمندگی در آدم ایجاد می کنه، آخه زندانی احساس می کنه لحظاتی از حبسش رو با رضایت خودش درون زندانه و به اراده خودش از آزادی فرار می کنه و خب چنین حسی البته که شرم آوره!!”
طبق آخرین اخبار رسیده از زندان کارون مذاکراتی با زندانیان برای برگرداندن احتمالی این کتاب ها و دفترها که همگی اموال شخصی آنها بوده در حال انجام است که امید می رود حسن نیت مدیریت زندان کارون بر خطای غیر قابل توجیه حفاظت سازمان زندان های استان خوزستان که بانی این رفتار بوده، غلبه کرده و این تنها مفر زندانیان سیاسی برای گذراندن مفید اوقات در زندان بسته نشود.
کتاب زدایی از زندان به بهانه واهی و غیر قابل قبول امنیتی و در واقع ضد امنیتی فرض کردن خواندن و نوشتن در زندان در حالی صورت می گیرد که مسئولان قوه قضاییه همواره داعیه دانشگاه شدن زندان را داشته اند ولی این هدف را با حبس اساتید و دانشجوهای نخبه کشور دنبال می کنند.
پیش از این هم در بند ۳۵۰ اوین از تحویل گرفتن کتاب برای زندانیان ممانعت میشد که به خصوص در دوره رییس اسبق اوین، فرج الله صداقت و ریاست محمد بزرگ نیا بر بند ۳۵۰ و عدم تفکیک زندانیان عادی با زندانیان سیاسی، به موازات ورود آزاد مواد مخدر به این بند، از ورود کتاب ممانعت می شد.
این مساله با واکنش زندانیان سیاسی و خانواده های آنها مواجه شد و بعد از تغییراتی در این زندان و بخصوص مساعدت رییس جدید بند ۳۵۰ به نام آقای اعلایی که زندانیان سیاسی مجموعا از رفتار قانونی او رضایت دارند، ورود کتاب به بند ۳۵۰ تسهیل شد.
همین امر در زندان های دیگر نیز توام با فراز و فرود بوده. به عنوان نمونه دیگری از سلیقه ای رفتار کردن مسئولان زندان ها در کشور می توان به سخت گیری شدید در دوره رییس قبلی زندان کارون اهواز اشاره کرد که همزمان در زندان دیگری در استان خوزستان به نام زندان کلینیک، آقای منشداوی رییس وقت زندان کلینیک و رییس فعلی زندان کارون که طبق نوشته های ضیا نبوی و اطلاعات رسیده از دیگر زندانیان فردی قانونگرا و منطقی است، وضع تحویل کتاب و مجلات به زندانیان بهبود یافت.
اتفاق اخیر در زندان کارون نیز بنا بر اخبار دریافتی و شواهد موجود، تصمیمی از سوی حفاظت سازمان زندان های استان خوزستان بوده که در حالت خوشبینانه واکنشی عصبی و غیر مدبرانه از سوی این بخش از قوه قضاییه نسبت به انتشار فیلم اعدامیان سیاسی و امنیتی اخیر عرب ارزیابی می شود، اما نگاه بدبینانه دیگری هم هست که حفاظت زندان ها که ارتباط نزدیک تری با وزارت اطلاعات دارند، با علم به اینکه با کتاب و دفتر نمی شود فیلم گرفت و آن را به بیرون از زندان منتقل کرد، این کار را با هدف آزار بیشتر زندانیان سیاسی انجام داده اند.
No comments:
Post a Comment